«Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Θα μας σώσει από την βρώμα όπου κυλιούμαστε, θα μας σώσει από την μετριότητα και από την ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώσει από τον αισχρό τον ύπνο, θα μας ελευθερώσει. Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε» (Ίων Δραγούμης)
Ο Μακεδονικός Αγώνας
Ο Μακεδονικός Αγώνας υπήρξε ένας κρίκος στην αλυσίδα των εξεγέρσεων για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Αποτελεί μια από τις πιο ένδοξες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας, γραμμένη με μαρτύρων αίμα, ηρωισμούς και ολοκαυτώματα. Οι πρωταγωνιστές του προέρχονταν από ολόκληρο τον Ελληνισμό. Ωστόσο, το κύριο βάρος του Αγώνα το σήκωσε ο γηγενής πληθυσμός της Μακεδονίας, ο οποίος αγωνίστηκε για τριάντα περίπου χρόνια να διαφυλάξει την ελληνικότητά του από τις διάφορες εθνικές προπαγάνδες, αλλά και συμπαραστάθηκε με θέρμη και αποτελεσματικότητα τους Μακεδονομάχους που έσπευσαν από κάθε γωνιά της Ελλάδας στη Μακεδονία για να πάρουν μέρος στην ένοπλη φάση του Αγώνα στα χρόνια 1904-1908.
Η Μακεδονία, όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα είναι η γέφυρα ανάμεσα σε δυο ηπείρους και πολιτισμούς, με τεράστια στρατηγική και πολιτική σημασία. Έγινε το μήλο της έριδας των Μεγάλων Δυνάμεων όταν πια άρχισε να κλονίζεται η κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Βαλκανική. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μελλοντική τύχη της περιοχής τον καιρό εκείνο έδειχνε η Ρωσία, η οποία αναζητούσε ευκαιρίες για να προωθήσει τις θέσεις της και την επιρροή της σε χώρες της ανατολικής Μεσογείου.
Η επίσημη εμπλοκή του Ελληνικού κράτους στα Μακεδονικά πράγματα πραγματοποιήθηκε μετά τον Ιανουάριο του 1904, όταν ο οπλαρχηγός Κώττας Χρήστος, επικεφαλής αντιπροσωπείας των Κορεστείων, συναντήθηκε με το διάδοχο Κωνσταντίνο και αργότερα οι εθελοντές για τον Αγώνα πολλαπλασιάστηκαν θεαματικά μετά την πανελλήνια συγκίνηση που προκάλεσε η απώλεια του Παύλου Μελά το 1904.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
- Οι ίδιοι οι Μακεδόνες θεωρούσαν τους εαυτούς τους Έλληνες ,όπως αποδεικνύουν ακράδαντα οι διασωζόμενες γραπτές φιλολογικές και αρχαιολογικές αποδείξεις κατά την διάρκεια των Κλασσικών και Ελληνιστικών χρόνων ότι δηλαδήκομιστές της Ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού στην Ασία. Ταυτόχρονα έπαιρναν εκδίκηση από τους Πέρσες για τα εγκλήματα τους εναντίον της Μακεδονίας και της υπόλοιπης Ελλάδας.
- Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν Έλληνες τους αρχαίους Μακεδόνες και οι αρχαίες Ελληνικές πηγές απέδιδαν μερικά από τα πιο πατριωτικά Ελληνικά συναισθήματα σε Μακεδόνες βασιλείς όπως μας δηλώνει ο Ηρόδοτος, περιέγραφαν μνήμες από την Ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων σύμφωνα με τους Ησίοδο, Ελλάνικο και Ηρόδοτο, συμμετοχή στα κοινά των Ελλήνων, όπως την Δελφική Αμφικτιονία και τους Πανελλήνιους αγώνες όπως διασώθηκαν από τον Ηρόδοτο, Θουκυδίδης και Αισχίνη.
Ξένα έθνη αναγνώριζαν τους Μακεδόνες σαν Έλληνες όπως οι αρχαίες Ρωμαϊκές, Περσικές, Ινδικές, Εβραικές, Βαβυλωνιακές και Καρχηδονιακές μαρτυρίες κατηγοριοποιούν τους Μακεδόνες ανάμεσα στους άλλους Έλληνες. Οι Μακεδόνες αναφέρονται να χρησιμοποιούν την ίδια γλώσσα, τους ίδιους θεούς και γενικά απεικονίζονται σαν Έλληνες να πολεμάνε τους Βάρβαρους.
